มีคนๆนึงบอกเราว่าอยากตาย ไม่อยากอยู่แ้ล้ว เหนื่อยเหลือเกิน เจอปัญหามาเยอะ
แต่เรื่องที่เขาเจอมันหนักก็จริงแต่เพราะเขาไม่ยอมที่จะทางออกให้มันเอง
ยอมที่จะอยู่ตรงนั้นแล้วทนรับความลำบากนั้นไว้เอง เราเตือนทุกอย่าง
หาคำพูดที่จะทำให้เขาคิดได้มากที่สุด(ไม่ได้พุดเพื่อต้องการให้ตัวเองดูดีหรือเป็นแม่พระหรอก
ก็แค่คำๆนึงที่จะช่วยคนๆนึงให้คิดได้ซักที เพราะเราฟังปัญหานี้มาบ่อยจนไม่อยากฟัง
เตือนแล้วไม่ฟังแ้ล้วจะให้ทำยังไง คนเรามันมีขีดจำกัดเหมือนกัน)
ในที่สุดคนๆนั้นก็ไร้สติคิดแต่จะหาทางออกที่มันเลวร้ายให้กับตัวเอง
เพียงเพราะคนๆเดี่ยวที่ทำให้ปัญหาเกิดจนทำให้คนๆนั้นคิดสั้นมาหลายครั้ง
(แต่ไม่ได้ทำสักทีมีแต่บอก)เราคนที่รับฟัง(โดยจำเป็น)ก็ต้องพูดอีก
(พูดอีกรอบที่ล้านแปด)เขาบอกเราว่าอยากจะให้รถทับตายไปเลย
อยากจะฆ่าตัวตายเราเลยบอกไปว่าตายไปกก็ลำบากคนอื่นมาจัดงานให้
พ่อแม่ต้องเสียใจใช่ไหม แล้วถามหน่อยว่าวินาทีที่รถกำลังชนห่างเพียงแค่
ไม่กี่เซนติเมตรหรือเสี้ยววินาที แล้วเธออยากจะเอาชีวิตกลับคืนมา
ไม่อยากตายขึ้นมา ถามหน่อยว่า จะเอาคืนมาได้ไหม มันก็สายไปซะแล้ว
จะมานั่งเสียดายก็ไม่ทันแล้ว ไม่ตายก็พิการอีก
คนที่ไม่อยากตายแต่ต้องตายเหมือนน้องสาวที่เรารู้จักก็คงจะรู้สึกเหมือนกันว่า
ยังไม่อยากตายทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองกำลังจะตาย
เขาอาจจะคิดว่าตัวเองหลับไป แต่เป็นหลับที่นานแสนนาน ไม่รู้ว่าจะตื่นเมื่อไหร่
(ต่อ)คนๆนั้นคิดว่าครอบครัวตัวเองไม่มีใครรัก ไม่เคยให้ความอบอุ่น
แต่เขาไม่แสดงออกก็ไม่ได้แปลว่าไม่รักนิ
สิ่งที่เขาได้มาเยอะแยะโดยที่ไม่ได้เอ่ยปากขอจากครอบครัวมันคืออะไรละ
ครั้งนี้คนๆนั้นกำลังจะหลุดพ้นปัญหาเพราะโดนผลักไสออกมา
จากคนเลวคนนึงแล้วหวังว่าเขาจะไม่กลับไปหามันอีก ถ้ากลับไปกุก็จะไม่เป็นเพื่อนกะมันอีก แค่นั้นแหละ